Of ik geïnteresseerd zou zijn in een groepje dames die in “het bier”zitten? Samen leuke activiteiten bedenken, bezoeken, samen proeven en ontdekken? Zou ik daar misschien aan mee willen doen? En of! Maar how did I get here? Iemand die tot vier jaar geleden absoluut geen bierdrinker was, die haar bovenlip opkrulde bij de gedachte alleen al? Bier? Nee, dat vind ik vies! Right...

Nu is het belangrijk om te weten dat ik een “smaakfetishist” ben (of zo noem ik mezelf maar omdat dat het beste weergeeft hoe ik ben). Ik proef, ik proef veel en graag en ik heb daar dan een mening over, die ik meestal niet zo goed voor me kan houden. Ik ben altijd al een proever geweest, waarschijnlijk al vanaf mijn geboorte. Mijn moeder vertelt nog steeds het verhaal van mij als baby. Ik at namelijk niet. Die potjes, weet je wel? Elke hap die erin ging kwam er net zo hard weer uit. Waarschijnlijk gewoon vies, denk ik nu! Gelukkig heb ik inmiddels geleerd mijn eten niet meer uit te spugen, en val ik onder de categorie “foodies”. Ik ben erg, buitensporig, geïnteresseerd in eten en alles wat daarbij komt kijken. Koken, proeven, ruiken, lezen, koffie, thee, chocolade, noem maar op. Die buitensporige interesse is in Nederland jarenlang best lastig geweest. Mijn bereidheid om veel geld uit te geven aan simpele dingen als goede olijfolie of een speciaal soort zout werd vaak met argusogen bekeken. “Dat smaakt toch allemaal hetzelfde? Waarom doe je altijd zo moeilijk?” Nou, in mijn mond niet, daar maakt het heel veel uit! Ik heb op een gegeven moment maar Italiaans geleerd omdat ze me daar tenminste wel begrepen. In Italië kun je gerust een discussie van een half uur hebben over welke drank er in tiramisu hoort (er is natuurlijk maar één goed antwoord), in Nederland kijkt iedereen je raar aan.

In lijn met mijn leven als foodie had ik natuurlijk ook een onderbouwde mening over wijn opgedaan. Dus als ik een echte wijnkenner tegenkom, kom ik een heel eind in discussies over nieuwe wereld vs oude wereld, linker- of rechteroever van de Bordeaux, de Cru’s van de Beaujolais, etc. Maar bier? Nee. Bier vond ik vies. Er was ooit een poging gedaan mij aan het bier te krijgen door in te spelen op het feit dat ik een enorme zuurpruim ben, maar ik vrees tot mijn grote afschuw nu dat ik die prachtige Cantillon toen heb weggespoeld. Dat alles veranderde toen ik vier jaar geleden een Kipling van de Engelse Thornbridge brouwerij onder mijn neus kreeg. Zoals het een South-Pacific Pale Ale betaamt trof ik daar volle aroma’s van een tropische fruit salade, een romig mondgevoel en een heerlijke afdronk. Was dit bier?

Wat toen is begonnen is nogal uit de hand gelopen: inmiddels ben ik meer dan 2000 bieren verder, schrijf ik over bier, struin ik bierfestivals af, heb ik een biermenu voor een restaurant gemaakt, jureer ik bij bierwedstrijden, en sta ik in mijn stamkroeg bekend als zo’n biernerd (denken jullie er zelf even dat licht veroordelende toontje bij?). Ik zou het nu niet meer in mijn hoofd halen om een Cantillon weg te spoelen, dat zure spul is te gek. En nu blijk ik (thanks, Yu Mey) ook nog eens een onbewuste BAV’er te zijn! Wist ik veel dat er een vereniging van Bier Artikelen Verzamelaars bestond? Ik draag graag biershirts, hou van #properglassware en heb wat buttons...

Dat ik mag meedoen met de bierbitches is nu weer de volgende verrassing in dit grote avontuur.  En ben ik elke dag weer dankbaar dat ik deze wereld heb ontdekt, want nog nergens ben ik zo’n variatie aan smaken tegengekomen als hier. Elke dag weer ontdek ik nieuwe pareltjes, elke dag weer nieuwe smaakexplosies. Wellicht dat ik ook hier weer iets te serieus aan het werk ga, want een vriendin zei laatst tegen me voordat we een kroeg binnenstapten: “En niet zeiken over het bier!” Tja....